socio

socio
sŏcĭo, āre, āvi, ātum [socius] - tr. - [st1]1 [-] faire partager, mettre en commun.    - sociare suum regnum cum aliquo, Cic. Rep. 2, 13 : partager son trône avec qqn.    - sociare cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635 : partager son lit avec qqn.    - sociatus labor, Ov. M. 8, 546 : travail pris en commun. [st1]2 [-] former en association, associer, mettre ensemble.    - coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 39 : réunion fondée sur la communauté des intérêts. --- cf. Cic. Rep. 6,13.    - omne genus hominum sociatum inter se esse, Cic. Leg. 1, 32 : que tout le genre humain forme une société. [st1]3 [-] joindre, unir.    - sociare vim rerum cum exercitatione, Cic. de Or. 3, 131 : allier la masse des connaissances à la pratique de l'homme d'état.    - se sociare alicui vinclo jugali, Virg. En. 4, 16 : s'unir à qqn par le lien conjugal.    - verba socianda chordis, Hor. O. 4, 9, 4 : paroles qui doivent être alliées à la lyre.    - sociare aliquem domo, Virg. : donner l'hospitalité à qqn.    - sociare parricidium, Just. 10, 1, 6 : se liguer pour commettre un parricide.
* * *
sŏcĭo, āre, āvi, ātum [socius] - tr. - [st1]1 [-] faire partager, mettre en commun.    - sociare suum regnum cum aliquo, Cic. Rep. 2, 13 : partager son trône avec qqn.    - sociare cubilia cum aliquo, Ov. M. 10, 635 : partager son lit avec qqn.    - sociatus labor, Ov. M. 8, 546 : travail pris en commun. [st1]2 [-] former en association, associer, mettre ensemble.    - coetus utilitatis communione sociatus, Cic. Rep. 1, 39 : réunion fondée sur la communauté des intérêts. --- cf. Cic. Rep. 6,13.    - omne genus hominum sociatum inter se esse, Cic. Leg. 1, 32 : que tout le genre humain forme une société. [st1]3 [-] joindre, unir.    - sociare vim rerum cum exercitatione, Cic. de Or. 3, 131 : allier la masse des connaissances à la pratique de l'homme d'état.    - se sociare alicui vinclo jugali, Virg. En. 4, 16 : s'unir à qqn par le lien conjugal.    - verba socianda chordis, Hor. O. 4, 9, 4 : paroles qui doivent être alliées à la lyre.    - sociare aliquem domo, Virg. : donner l'hospitalité à qqn.    - sociare parricidium, Just. 10, 1, 6 : se liguer pour commettre un parricide.
* * *
    Socio, socias, sociare. Liu. Accompaigner, Associer, Conjoindre.
\
    Vrbe et domo sociare aliquem. Virgil. Le faire participant de sa ville et de sa maison, Le loger.
\
    Cubilia sociare cum aliquo. Ouid. Coucher avec luy.
\
    Curas sociare. Valer. Flac. Communiquer de ses soulcis avec aucun, et en deviser avec luy.
\
    Iuuencos sociare imposito aratro. Stat. Accoupler.
\
    Gaudia sociare cum aliquo. Tibul. Se resjouir avec luy.
\
    Vires sociarunt. Sil. Ont assemblé et mis en un leurs forces et armees.

Dictionarium latinogallicum. 1552.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Regardez d'autres dictionnaires:

  • socio- — ♦ Élément, du rad. de social, société. ⇒SOCIO , élém. formant Élém. tiré du rad. de social, société, entrant dans la constr. de nombreux mots, adj. et subst., appartenant gén. au domaine des sc. soc. A. [Le 2e élém. est un élém. formant] V.… …   Encyclopédie Universelle

  • socio — socio, cia sustantivo masculino,f. 1. Miembro de una sociedad o asociación: socio fundador, hacerse socio. Los socios de la peña han organizado el festival. Sinónimo: asociado. 2. Persona que se asocia con otra con un fin, especialmente comercial …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Socio — Socio, o socia, es la denominación que recibe cada una de las partes en un contrato de sociedad. Mediante ese contrato, cada uno de los socios se compromete a aportar un capital a una sociedad, normalmente con una finalidad empresarial. Por… …   Wikipedia Español

  • socio — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia (referitor la) societate , social . [pron. ci o , var. soci . / < fr., it. socio , cf. lat. socius – tovarăş]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  SOCIO elem. societate . (< fr.… …   Dicționar Român

  • socio — socio, cia (Del lat. socĭus). 1. m. y f. Persona asociada con otra u otras para algún fin. 2. Individuo de una sociedad, o agrupación de individuos. socio capitalista. m. y f. Persona que aporta capital a una empresa o compañía, poniéndolo a… …   Diccionario de la lengua española

  • socio — / sɔtʃo/ s.m. (f. a ) [lat. sŏcius alleato, confederato; compagno ]. 1. [chi fa parte di un associazione, di un circolo culturale, ricreativo, ecc.: s. ordinario, benemerito ] ▶◀ affiliato, associato, consocio, iscritto, (lett.) sodale, membro.… …   Enciclopedia Italiana

  • socio- — [səusiəu, siə, səuʃiəu, ʃiə US sousiou, siə, souʃiou, ʃiə] prefix technical [: French; Origin: Latin socius; SOCIAL1] 1.) relating to society ▪ sociology (=the study of society) 2.) social and something else ▪ sociopolitical ▪ sociolinguistics …   Dictionary of contemporary English

  • socio- — [ sousiou ] prefix relating to society and social matters: used with some adjectives and nouns: socioeconomic sociology …   Usage of the words and phrases in modern English

  • socio — socio, cia sustantivo 1) asociado. 2) sujeto, individuo*, prójimo. Todos ellos se usan en sentido despectivo. * * * Sinónimos: ■ asociado, participante, accionista …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • socio- — combining form of L. socius companion, associate (see SOCIAL (Cf. social)). Common in compounds since c.1880, e.g. sociobiology study of the biological basis of social behavior (1946) …   Etymology dictionary

  • socio- — elem. de comp. Exprime a noção de social ou sociedade (ex.: sociolaboral).   ‣ Etimologia: latim socius, ii, companheiro, associado, aliado …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”